ADHD

De verklarende factor van ADHD

Ik ben tegenwoordig alles wat ik meemaak in de context aan het zetten van het hebben van ADHD, en het werkt bijzonder verklarend. Voor zover ik het nu begrijp / interpreteer, geeft ADHD je deze twee eigenschappen:

• Verminderde regulatie/controle van je focus. Je bent ofwel niet geinteresseerd, of verhoogd gefocused, en er is vaak geen middenweg.
• In sociale omstandigheden heeft dit het effect dat sociale prikkels harder binnenkomen. Je bent "te gevoelig afgesteld" zoals Ayeh het zei. Sociale prikkels zijn veel intenser, for good or bad.

Vandaag had ik mijn zesde motorles, en we deden nieuwe dingen. Tot nog toe hebben we vooral gewerkt aan voertuigbeheersing, pylonnen, halve draaien, stopproeven e.d. Ik lesde samen met Kevin, een kalme persoonlijkheid en een vlotte student. Glenn zei dat we vandaag maar eens het verkeer in zouden gaan, omdat we de voertuigsbeheersing inmiddels best onder de knie hebben. We zouden wat extra handelingen moeten gaan doen, spiegelen, observeren, wegdek, en dat zou dan ook betekenen dat we de voertuigbeheersing ansich wat onbewuster zouden gaan leren doen. Op deze manier zouden we het automatisme ervan gaan verbeteren.

Kevin ging fantastisch, zelf zat ik nog teveel tegelijk te doen. ADHD. Ik zal niet in de verte kunnen kijken en tegelijk ook observeren wat daar te zien is, maar ook nog schakelen, gas geven, remmen, spiegelen, richtingaanwijzers, etc. Het gekke was dat ik me nog wel relatief prima kalm voelde. Het was niet alsof ik rijles aan het doen was zoals jaren geleden. Ondanks dat ik wat best grote fouten maakte, bleef ik er prima kalm onder. Maar het effect was hetzelfde alsof ik gestresst was. Of ik onbewust gestresst was, of dat het puur en alleen een ADHD ding is, zullen we misschien ook nooit weten, het effect lijkt in ieder geval hetzelfde.

Er was een moment dat het niet zo goed ging, en Kevin was vanwege een stoplicht verderop geraakt. Glenn vertelde hem bij het tankstation verderop te stoppen, en voerde mij daar vervolgens ook heen. Hij tankte, kocht wat te eten, en ging met ons rustig praten over kijken, observeren, verkeer. Maar toen hij mij vroeg hoe ik in mijn spiegels zou kijken bij de situatie voor ons (twee samenvoegende weghelfden op een 50-weg die harder wordt gereden, naderend op een rotonde), hadden we toch een paar minuten vervelende verwarring. "Rij-instructeur-verwarring", zoals ik het maar noem, omdat ik dit bij elke rij-instructeur zal hebben. En in all honesty, Glenn is de beste instructeur ever, maar dat behoedde ons nog altijd niet van dit moment. ADHD. Het vervelende is dus dat de twee effecten los van elkaar een stapelend effect hebben. In eerste instantie heb je moeite de losse focus en rust te behouden op de motor zelf, maar daarbovenop voelt de sociale interactie met je rij-instructeur daarna ook nog eens intenser dan dat het had gehoeven.

(Glenn is oprecht fantastisch tho. Het waren wat ongemakkelijke minuten, maar hij vatte het goed samen als dat ik er dus nog geen kalmte/rust in had, en dat dat mag, want we zijn nog aan het oefenen; en neuriede nog wat, gaf complimentjes en merkte grappige dingen op over de auto-bestuurders, op de weg terug. In de categorie rij-instructeurs had ik niet beter kunnen scoren.)

Aandacht (niet) gunnen

Thuis heb ik verder nog de situatie met Manca, en de afgelopen dagen was haar vriendin Klara ook hier. Ik zal in weze de hele dag vooruitkijken naar onze interacties, en dan diep teleurgesteld zijn als ik haar (of Klara's) aandacht niet gegund krijg. Of als Carlota mee in de situatie doet, en de conversatie gewoon niet meer een ding tussen Manca (en Klara) en mij is, maar iets wat, in vorm en content, ook met Carlota wordt afgestemd.

Ik word dan getransporteerd naar de middelbare school, waar ik deze gevoelens ook intens ervaarde. Het ging toen erg om het al dan niet gunnen van aandacht. Het machtsspel ervan, maar die ik zo achteraf gezien misschien obviously te intens heb beleefd voor wat het is. ADHD. Iemand geen aandacht gunnen is disrespectvol, minachtend, ongeinteresseerd. Dat iemand in een sociale groepssituatie geen aandacht gegund wordt, is dat, sociaal gesolidificeerd. Die persoon is niks waard, en dat is voor iedereen duidelijk. Die "tug and pull" ervaarde ik zo heftig destijds, en ik heb een groot deel van mijn intellectuele en persoonlijke vorming, for good or bad dus, eraan te danken.

Ik verlang naar Manca's aandacht, maar ik ben me bewust dat het niks kan worden. Ik merk dat ze mij niet zo ziet zoals ik haar, in de manier waarop ze me (minder) aandacht gunt. Ik wil iemand die gefocused is op me, mijn behoefte begrijpt om verlangd te worden. Ik overpeins nu telkens hoe het dan is gegaan met Julia. Hoe kon ik hier niet zo mee bezig zijn met haar? Was het, simpelweg, omdat zij dit heel duidelijk invulde? Zij zag mij, wilde mij, was gefocused op mij? Was het vanwege een liefde voor mij, of omdat ze daar nu eenmaal zo goed in is? En andersom, dit verlangen van mij, klinkt precies zo in de oren als wat zij miste van mij. Kon ik op deze precieze manier, het voor haar niet waarmaken? Kom ik zo afstandelijk en ongeinteresseerd over als ik dat nu van Manca ervaar?