Barbara

Ik was de afgelopen dagen een beetje aan het appen met een meisje van een dating-app, Bárbara. Soms neem ik een match serieus, maar bij deze had ik geen verwachtingen, en deed ik niet veel moeite. Gek genoeg was zij helemaal prima met, en zelf ook vrij sporadisch in haar ge-app, en na een paar dagen slechts een bericht of twee per dag was het plan gevormd om ergens wijn te doen, of daarna een wandeling te maken. En hoewel ze maar 10 dagen in totaal in Amsterdam in en dan terug naar Porto gaat, verzetten we telkens onze date een dag. Normaliter ga ik er dus niet echt zo mee om, ben ik erg enthousiast over een date, of komt het er toch niet van --- maar dus deze keer, vanwege hoe ik in mijn vel zit ofzo, nam ik er niet echt de moeite voor, voor een groot deel om dat ik niet zo'n zin had in de organisatie. En dat is waar het vaak om gaat, de organisatie vind ik wat stressvol. Over de dagen ben ik ons ge-app wel telkens leuker gaan vinden, niet perse de inhoud, maar de vorm, en vandaag stelden we het dus nog eens uit, naar morgen, maar nodigde ze me zelfs uit om mee naar de film te gaan, waarvoor ze toch al kaartjes had (voor meerdere films, gerelateerd ook aan haar phd / verblijf hier). Dit gebeurde een beetje tijdens avondeten koken, en omdat ik toch al aan het multi-tasken was, stond ik er een stuk soepeler in, maar nu na mijn verdere plannen van de avond, terwijl ik een kaartje aan het kopen ben voor morgen, loop ik vast. Ten eerste vergat ik dat ik een sollicatiegesprek heb op werk, waardoor de eerste film, mijn voorkeur, sowieso afvalt. Ik zou de sollicitatie kunnen verplaatsen (wat volgens mij toch niet hoort), maar dan is er nog de stoelkeuze in het registratieproces: we zouden dus toch niet eens naast elkaar kunnen zitten, of dat zou iig nog wat communiceren kosten (wat nu niet kan, het is 24:00 en zij is niet aanwezig). De andere film is uitverkocht. Ik word altijd vooraf, tijdens het plannen of daarvoor, gestresst om dit soort organisatie. En gek genoeg heb ik dat dus deze keer een beetje opzij gelaten, maar als het er toch toe komt, faalt het en heb ik er een vervelend gevoel om. Maar ook eerder al, het feit dat de twee films om 16:30, resp. 20:15 spelen, en dat te rijmen met hoe we de date dan zouden organiseren qua timing, vond ik al latent wat stressvol. Ik probeer me voor te stellen hoe het in zijn werk zou gaan, stel ik zou met haar naar de 16:30 film gaan. Dan is er achteraf tijd om elkaar te leren kennen, maar het ook de tijd om iets te gaan eten. Dat kan ik manouvreren, besluit ik, plus, het is een interessante test om te kijken of we dat samen kunnen manouvreren, tenslotte heeft zij daar de helft een aandeel in. (Ik moet mezelf altijd herinneren dat de ander een even groot aandeel als mij heeft in in een situatie manouvreren. Ik hoef niet zelf de hele verantwoordelijkheid te nemen, ik hoef de regie niet te waarborgen, gezamenlijk struikelen en twijfelen is OK en schattig -- en als het dat niet is, dan is de ander ook gewoon niet iemand met wie ik plezierig dit samen kan doen, en dat is ook OK.) Maar dan is er de tweede film, 20:15, wat doen we daarmee? Besluit ik op dat moment ook daarnaar mee toe te gaan, of besluit zij om dat moment dat ze er toch niet meer heen hoeft, dat het leuker is om samen de avond te beleven zonder de film? Mijn hoofd kan pas rusten als ik een voorstelling heb van de situatie. Misschien is dit mijn probleem: ik probeer, of faal, of stress, om voor te stellen, terwijl ik het dus zou moeden vermijden.