Nutteloze pakketjes aan inzichten

Gisteren werd ik me opeens bewust van de groepsdynamiek waarin ik verzeild was geraakt, na een gesprek met Jth. Als een manke duif had ik me, ondanks mijn eerdere plan niet mee uit te gaan, toch weer in de strijd gegooid. En bevond ik me, willoos en daarom ongezien, in een groep mensen die slechts wilde dansen en plezier maken.

Ik vraag me af of de wereld wel zit te wachten op mij. Mijn expositie, waarvan ik eergisteren nog aan Cyril uitlegde wat het concept was (dat het concept er was), was een vrij concrete culminatie van denkstappen die ik had doorvoerd. Echter, ik kon ze geen plaats geven in de wereld (anders dan als conceptuele toelichting bij een schattige expo van een halfslachtig ambierend fotograaf). Er is weinig interesse voor dit soort nutteloze specifieke pakketjes aan inzichten. Maar, het is wel zo ongeveer het enige wat ik weet te produceren.