Logica en begrip

Dat logica de waarheidgetrouwheid van inferenties waarborgt is zeker. Maar wat moeten we nu cognitief vinden van het toepassen van een logische inferentie? De grap is dat dit helemaal niet inherent een betekenisbehoudende operatie is. Uiteraard kan de waarheid van de inferentie worden ingezien, maar dit is nodelijkerwijs meer dan het slechts hebben toegepast van de logische deductieregel. Het is niet zozeer dat logica zich niet leent tot begrip, en begrip zich onthoudt van logica; maar eerder dat begrip een immens ingewikkeld psychologisch en cognitief gegeven is, dat zowel door karakter en persoonlijke ontwikkeling als door evolutionaire idiosyncratie wordt gekenmerkt, en logica slechts de puurste en meest abstracte werkelijkheisvorm is. Dat deze twee geen probleemloze vereniging aangaan is geenszins onverwacht.

De didactiek kan veel leren van dit inzicht. Logica is niet hetgeen wat lesstof behapbaar maakt, eerder een stuk lesstof op zichzelf. Logica kan slechts helpen met begrijpen hoe de logica als lesmiddel geen toegevoegde waarde heeft, en het proces van leren psychologisch, associatief, menselijk, en noem zo het maar op, is.