Ondiep verdriet

De laatste tijd ligt mijn verdriet heel ondiep onder maar een klein velletje bescherming. Ik kan me heel emotieloos, en prima, voelen, zoals net geleden; gebeld worden door Julia over onze oudejaarsavond plannen, en na het telefoontje helemaal in elkaar storten. Blijkbaar ben ik dan, overdag, het contact kwijt met de emoties die ik aan het opbouwen ben. Ik rek het verdriet uit met Spinvis' Kom Terug -- dit hevelt dan ook het verdriet over dat ik ervaarde in de auto met Julia's familie, terug rijdend van Renée en Gerie op eerste kerstdag, verdriet om het, eindelijk en voor het eerst in mijn leven zo ervaren, en op een hele simpele manier, gewaardeerd, met de auto vertrouwd, en geaccepteerd worden, binnen haar familie.