Dagboek

Times

30 augustus

• teruggereisd uit Oostenrijk

31 augustus

• persoon aangereden met trein naar Nijmegen, college Maat en Integraal gemist/overgeslagen
• zilvervisje op kussen, gestresste nacht

1 september

• Julia was vandaag overdag verdrietig/onrustig omdat ze niks te doen had; maar ik was druk en kon niet echt iets doen. Later ging het weer OK, stuurde ze nog een heel fijn, fantastisch succinct en mooi verwoordde email. Indrukwekkend.
• Met Julia vdF en Manon koffie gedronken in de middagpauze.
• Met Freek afgesproken over studie, dit was heel fijn, hij had een hele begripvolle insteek. Later in de avond nog preciezer uitgezocht en het ziet er allemaal goed uit, ik heb er vertrouwen in.
• Met Julia vdF 's avonds gebrainstormed over het filmproject. Ze werd enthousiast, ik denk dat dit iets kan worden.

2 september

• Met mama gebeld; gepraat over Heleen en Elsie; Heleen heeft een laptop van 500E gekocht, plus 50E verzekering. Ik voelde me hier heel erg kut over, maar dit verminderde toen mama vertelde hoe ze, na een voorstelling die ze had gegeven op een vrijdagavond, naar Zwitserland was gegaan, allerlei absurde slaapplekken en vast avonturen mee had gemaakt, en toen direct na terugreis naar Tilburg, doorreisde naar haar eerste college in Utrecht. Gevraagd naar haar redenen om dit te doen, antwoorde ze simpelweg: omdat ik het kan, omdat de mogelijkheden er zijn. Dat is de beste reden. Ik heb vertrouwen in haar. Een van mama's 2 vriendinnen in Seattle was doodgegaan, maar mama kon het niet echt goed veroorloven om naar Seatlle te vliegen, want, als er iets met grandpa gebeurt, dan móet ze naar Seattle, en zoveel geld is er niet. Ze gaat een rozenstruikje planten in de achtertuin. Ze heeft de roos nog niet gekocht, maar weet wel zeker welke ze wilt. Ook is er een nieuwe, industriele, toaster aangeschaft. En ik ben helemaal vergeten dat ik uit Oostenrijk/Duitsland chocola voor mama mee had kunnen nemen.
• Bij de hoek van de zwaluwstraat, naar de super fietsend, een 12-jarig meisje hard aangereden. Super ongelukkig, we kwamen allebei precies op hetzelfde moment op de hoek, perpendicular to each other. Ik raakte haar fiets van zij omtrent haar voet, zei moest heel hard huilen, maar viel niet van haar fiets. Ik pakte haar fiets, zette haar neer, en probeerde haar te kalmeren. Dit ging overigens helemaal niet gemakkelijk. Haar voet zal waarschijnlijk slechts flink gekneusd zijn, want het zwol op, en ik kon haar voet wel wat voelen bewegen. Desalniettemin was ik natuurlijk weer super bang of het gebroken was, en of ik het wel goed kon bewerkstelligen. Ik belde Annet, die naar haar Oma liep, een halve straat verder. Haar Oma bagataliseerde het flink, "kom, Greet, jij ook altijd slungelig met die fiets, hup sta op," wat ik heel vervelend vond. Ik hoop dat het met haar goed komt, maar ik vind vooral de sociale situatie eng nu. Ze is over 7 dagen jarig, en wordt dan 13. Misschien dat ik een soort kado of iets aan haar kan geven.

3 september

• Yurre post op facebook (al let ik er nooit zo op wat hij post) dat zo'n foto die nu trendt, van een verdronken 3-jarige, niet respectvol is en dat mensen hiermee op moeten houden. Absurd, want voor mij is het grootse probleem nu juist dat mensen hun empathie gewoon niet ver genoeg rekt, gevolgen, etc. Dus dit zie ik als een kwestie van, natuurlijk is dit middel geoorloofd, als je de mens zover kunt krijgen om zijn natuur te overstijgen, of manipuleren.

22 september

• (1) De egel. Ik fietste van de uni weg, en zag een egel op het grasveld voor Huize Heyendaal, alsmaar rondjes lopen. Ik vond het bijzonder, en schattig, en had toevallig mijn camera mee om het diner rouler van AEGEE te fotograferen. Pas na een aantal minuten filmen, en de egel was heel mak en kwam heel dicht bij me, leek zich niet te storen aan me, toen ik een foto wilde maken en beter moest kijken, zag ik dat zijn ogen helemaal kapot waren. De egel was verblind, en waarschijnlijk toegetakeld of ernstig ziek. Ik, en de andere toeschouwers die zo nu en dan even stopten, hadden allemaal niet doorgehad dat deze egel niet schattig was, maar waarschijnlijk in ernstige pijn, wanhoop en delirie. De egel was ook niet schattig in zijn ellende, maar eerder weerzinwekkend. Omdat de ogen zo belangrijk zijn voor het empatische gevoel, en juist de ogen waren nu helemaal naar de klote, er aan de ene kant wat vies uit aan het hangen ofzo. Ik belde Julia, en uiteindelijk belde ik de dierenambulance, die hem 30 min later kwam ophalen.
• (2) Mijn mobiel viel uit mijn zak. De onhandige broek waarvan ik weet dat mijn mobiel er steeds uitvalt. En zonder hoesje die ik ervoor had gekocht, omdat ik liever toch het mobieltje zelf wilde voelen en vasthouden. Zo dom, zo kut.